Bijzondere ontmoeting op de camino

17 mei: Rubiaes- Valenca 17 km
Gisteravond sliepen we in een hostel in the middle of nowhere. We raden dit hostel aan niemand aan! Toilet spoelde niet door, peertje aan het plafond ipv een lamp..de kamer was wel mooi groot. We hadden elk een 2persoonsbed voor onszelf, alleen een plank onder de matras, waardoor het bed keihard was. Hennie sloopte het bankje en legde die kussens op haar matras zodat ze toch zachter lag.
We konden daar in het dorp nergens eten, dus de baas van het hostel reed ons naar het restaurant. Er konden 4 personen bij hem in de auto, wij waren met 9 personen, dus hij moest een aantal keren op en neer rijden.
Hennie en ik konden niet met hetzelfde ritje mee, ik ging eerst en Hennie kwam daarna.
We zaten al even in het restaurant, toen de ober kwam bedienen. Dat zag er vreemd uit, het leek wel de baas van het hotel???En waar was Hennie gebleven?? O..o..gelukkig kwam ze er even later aan, een andere man had de laatste rit gedaan. Dat was even schrikken.
We zaten aan tafel met 2 andere nederlanders, een echtpaar uit Namibi en 3 Slowaakse vrouwen. De oudste van de vrouwen was 70 jaar. Zij loopt met een backpack en met sandalen de camino. Respect!
Het was een gezellige avond, het eten was niet onze smaak....
Voor de terugweg zorgden we er voor dat we met de eerste rit terugkonden. Dat werd dolle pret, want we gongen met ons vijven in de auto. De Slowaakse vrouw van 70 ging op schoot. De chauffeur vond dit geen goed idee, maar wij lieten hem geen keus, dus zo gebeurde het.
We kwamen goed aan in het hostel.
De volgende ochtend zouden we daar ontbijt krijgen. We hadden afgesproken dat ze het ontbijt voor ons in het keukentje zouden neerzetten, omdat we anders 5 km naar het restaurant moesten lopen om te ontbijten en weer 4 km terug om op onze route te komen.
We moesten even zoeken, maar er stond inderdaad een ontbijtje in een plastic zakje klaar. 2 belegde broodjes en een thermoskan met koude koffie. Echt koud!!
We hadden gelukkig zelf ook nog wat te eten in de rugzak en begonnen al snel te wandelen met een koffiestop in het eerste cafe wat we tegenkwamen.
Hierna liepen we langs watervallen en landweggetjes naar Valenca.
Onderweg kwamen we meermalen de Slowaakse vrouwen tegen.
In Valenca moesten we weer zoeken naar het hotel. Het begint een gewoonte te worden.We liepen heen en weer en in een rondje. Valenca is een oude vestingstad. De laatste stad voor de grens met Spanje. Vanaf de stadsmuren heb je een prachtig uitzicht op Tui.
Middenin de stad kwamen we de Slowaakse vrouwen weer tegen. Zij liepen ook rondjes. Haha, maar samen kwamen we er wel.
We vonden ons hotel en gingen daarna terug de stad in om Portugese tafelkleden te kopen met de haan erop en om nog even te genieten van het mooie uitzicht.
Morgen op naar Spanje!!